HAFTANIN ÖZETİ

Okulun karşısındaki cafe'de okul çıkışı yaptığımız laklak.. Lisede okulun karşısında bir cafe vardı, Eren cafe.. okulun bilhassa sigara içen kısmı teneffüslerde oraya doluşurdu.. iyiydi hoştu, severdik biz de.. fakat bir kokusu vardı ki sormayın.. içerdeytken dert değil duymazsınız bile; fakat ne zaman ki Eren Cafe'den biri gelse yanınıza o zaman anlarsınız ne menem bir koku olduğunu.. velhasıl kelam seneler sonra bir Eren Cafe daha.. iyi, hoş da bi de kokmasa...

Seleste has gone to Spain.. Kısa dönemli arkadaşım gitti.. Resmen okulda yun oynıyordum Seleste'yle.. ona korku filmi efektleri ile I'm going to kill you Seleste diyordum.. artık geyiğe sarmıştı ölümlerden ölüm beğenir olmuştu Selestecik.. Her gidenin arkasından küçük de olsa üzülmek, üzülmek de değil garip bir burukluk yaşamak ise adetimdir.. "beni bilen bilir." :))

Goodbye kahvaltısı... Evet masayı yedik :))

Birisi benim fotoğraflarımı çeksin artık, deliricem ben böyle.. ucundan kenarından girmek istiyorum artık fotoğraf şu işine de.. yine mi Türkiye'ye dönünce :(

Liverpool tren istasyonu.. İstasyonda bi çikolata dükkanı var.. Art of Chocolate sanırım..Bizim simit sarayları gibi değil (bi kere simit sanatı görmüştüm, ordan çağrıştı), bu yüzden çok tehlikeli çok.. iki kere teşrif ettim dükkana.. genelde bakmadan geçmeye çalışıyorum.. Bir itiraf daha: cumartesi günü bi kavanoz Nutella yalan oldu.. fakat geçmedi hala istek; strange isn't it? :))

Bu hafta genel olarak hayatım, kendim ve insanlar hakkında çok düşündüğüm bir hafta oldu. Biraz daha samimi, biraz daha zor, biraz daha umut doluydu.. İngilizce artık hakettiği yerini almaya başladı beynimde ve kalbimde.. hayallerin içinden seçilen yegane yol.. IELTS beni bekliyor.. Üniversite sınavına hazırlandığım sene geliyor aklıma hep.. yumurta kapıya senesi; fakat motivasyon demek herşey demek.. bu benim için böyle.. şimdi kendi kendimden ilhal almaktayım; en çok ihtiyaç duyduğum ise motivasyon...