Bilmem bu repliği hatırlayanınız var mı; Forest Gump'tan... çağrıştı birden... Koşmaqya gitmeden az önce... Koşma işine çok alıştırdım kendimi, artık benim için poponun zahmetle kaldırıldığı bir iş olmaktan çıktı, düpedüz zevk oldu. Koşmadığım zamanlar kendimi eksik ve ağır hisseder oldum hatta... Finsbury Park'ta oturan bi arkadaşım o gün join etmek istedi bana, ektim :p çünkü ben tek koşmaktan hoşlanırım her zaman, zira benim için o bir lesure activity'den ziyade meditasyon gibi bişey, kıymetli.... yabaniyim ben yabani ;))Except: Apoş. Babacığım torpillidir.
Misal bugün koşudan ve jimnastik hareketlerimden sonra çimenlerde oturup nefes çalışırken, bir top tam burnumun dibinde durdu... iki adam ve bir çocuktan oluşan grup, kikirdeyerek böldükleri için çok sorry oldular; fakat hakikaten komik bir andı ben de kikirdemekten kendimi alamadım. Sonra daha da genişleyen bir grup ile frizbi oynadık. (Son iki cümle kim-kimle-nerde-ne yapıyor,-kim gördü-ne dedi gibi olmuş, alakasız, değil mi:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder