ŞİBUMİ

" Şibumi mi efendim..?"

Azımsanan alçakgönüllü güzellik...

"Bildiğin gibi Şibumi, sıradan, olağan görünümlerin altında yatan gizli üstünlükleri anlatır."

"Şöyle düşün: O kadar doğru bir söz ki, cesaretle söylenmesine gerek yok. O kadar dokunaklı bir olay ki, güzel olmasına gerek yok. Şibumi demek, bilgiden çok anlayış demek. İfade dolu bir sessizlik demek. Kendini kanıtlama gereği duymayan bir alçakgönüllülük demek. "

"Sanatta Şibumi, zarif bir basitliği ifade eder. Buna sabi denir. Felsefedeyse kendini wabi olarak gösterir. Büyük bir ruhsal rahatlıktır; ama pasiflik değildir. Bir insanın kişilğindeyse... nasıl söylemeli... Hakimiyet peşinde olmayan otorite mi? Onun gibi bir şey."

"İnsan Şibumi'yi nasıl elde eder efendim?"

"İnsan Şibumi'yi elde etmez. Ancak onu... keşfeder. Bunu yapabilen pek az sayıda üstün nitelikte insan vardır."

"Yani Şibumi düzeyine gelmek için çok şey mi öğrenmeli?"

"Daha çok bilgiden geçip basitliğe varmak gerekir."

O andan başlayarak Nikolai'nin hayatında en büyük amacı Şibumi düzeyinde bir insan olmaktı.


Yukarıdaki benim hikayem...
İçimde bilmeden bulduğum yol... beni en çok heyecanlandıran büyük düşüm...
böyle bir kavram olduğunu dahi bilmeden sezgilerle gördüğüm ufuk...
o engin deniz...
sanıldığının aksine, hayattan kopmak değil.
bilakis...
hayatı içinde taşımak demek...
hissetmek demek...

yapmak-sahip olmak değil,
olmak.
söz-göz değil,
öz.
bildiğin değil,
gerçeğin.

ucundan gördüğüm bu minik pencereydi
büyülendiğim...

bu benim yolculuğum, gerçeğim...